Bir gün bir çocuk bir kızı görür. Sonra bir daha görür. Defalarca görür ve çok beğenir. İçi ısınır ne biliyim kanı kaynar. onunla tanışmak ister ama büyüsünün kaçacağından korkar.Uzakta ve zihninde en güzel odur ya hani o hiç bitmesin ister.Ya o beni terslerse diye düşünür sonra yada yakından o kadar iyi biri değilse diye düşünür.
O çocuk o kızla hiç tanışamaz ve hikaye biter. Ya bir daha hiç görmez onu yada kader bir gün aslında karşısına çıkarır ama farketmez bile o bi zamanlar en güzel bulduğu kızı.
Böyle bir hikayemiz de olabilirdi.Olmadı.
Mesela sana o gün bişey söyleyemeyebilirdim tam da "kaç copy olsun hocam" diyen adamın gözlerinin önünde.Tanışamazdım mesela hala uzaktan bakar dururdum kim bilir belki bir arkadaşınla tanışır beni tanıştırsana derdim.Sendekinin ne olduğunu anlamak imkansız anlasam bile tarif etmek imkansız çünkü insanlar ne kadar uğraşırsa uğraşsın aslında duygularını tam olarak ifade edemez.Seni görünce daha tatlı geliyor dünya hep gül istiyorum böyle hep neşeli mutlu gözük ki bende seni görüp mutlu olayım gibi sanki.
Sonra yanına gelince konuşunca biraz şaşırdın biraz hoşuna gitti ama daha çok şaşırdın. Hatta hoşlandığını falan sandın ki mutluluk vericiydi o anlar :) .aslında sadece değişik gelmiştim sana sen zor bir yoldan çıkmıştın ve benim hiçbir fikrim yoktu neler yaşadığınla ilgili.
Ben senin yanına çıplak geldim.Ne kendimden farklı biri oldum nede seni kandıracak bişey yaptım. Ben sadece seni tanımak istedim ya ben uzaktan bunu böyle düşünebiliyorsam belki yakından sevebilirim diye düşündüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder